Σαν πρεζάκια στην Πλατεία Βάθη, που έμαθαν ότι ο έμπορος θα ερχόταν σε λίγο να τους δώσει τη δόση τους και δεν θα χρειαζόταν να υποφέρουν άλλο. Γιατί αυτής της κατάστασης είναι ανάλογη η λύση που δόθηκε στο «Greek Crisis», όπως ονομάζουν τα διεθνή ΜΜΕ την κατάσταση στην χώρα μας. Ένα άλλοτε περήφανο έθνος να πανηγυρίζει, επειδή του επιτρέπουν να δανεισθεί για να επιβιώσει το επόμενο εξάμηνο.
Να επιβιώσει όμως, όχι ως έθνος, αλλά ως χρεοκοπημένο σύστημα. Να επιβιώσει με κόστος δυσβάσταχτο το εσωτερικό μέτωπο. Να επιβιώσει απομυζώντας την πλειοψηφία του. Περιθωριοποιώντας τα παραγωγικά του κομμάτια. Αυτά όμως έχουν ήδη υπεραναλυθεί. Δεν έχει νόημα να τα συζητήσουμε περαιτέρω. Προσωπικά πολύ πιο επίκαιρη θεώρησα την προκήρυξη των «πυρήνων» σχετικά με τις βομβιστικές τους επιθέσεις.
Ο ιντελιγλεντσισμός τουςΓιατί; Μα γιατί αφορούσε ένα ζήτημα που «καίει» τον ελληνικό λαό. Το μεταναστευτικό. Το οποίο θα ήταν χρήσιμο κάποια στιγμή, να αντιπαραβάλλουμε με το μεταναστευτικό σε επίπεδο καθημερινότητος. Μέχρις στιγμής φαίνονται ως διαφορετικό θέμα, τουλάχιστον στα μάτια των «αναλυτών». Αυτοί το βιώνουν απ’ έξω. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους «πυρήνες». Δεν μπορούν να κατανοήσουν το σύμπλεγμα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονος, των Πατησίων, της Κυψέλης. Με ύφος κοινωνιολόγου, μας πληροφορούν ότι έχουν δημιουργηθεί διάφορα «γκέτο». Δεν προσπαθούν όμως να ερμηνεύσουν το τι σημαίνει η καθημερινότητα του να ζεις σ’ ένα γκέτο ως «μειοψηφικός Έλληνας». Και πως αν οι περισσότεροι από αυτούς είχαν την οικονομική δυνατότητα να ξεφύγουν θα το έκαναν.
Ολόκληρο το κείμενο της προκήρυξης, αν και ενδιαφέρον, βρίθει από έναν αέρα «ιντελιγκεντσισμού» που αντιμετωπίζει συγκεκριμένες καταστάσεις ως «φαινόμενα». Αποστασιοποιημένες απόψεις, σαν να πηγαίνεις για διάγνωση σ’ έναν γιατρό. Από αυτή την άποψη, οι «πυρήνες» έχουν κάνει ένα βήμα παραπάνω από τις υπόλοιπες τρομοκρατικές οργανώσεις προς την απομόνωση της «επαναστατικής ελίτ». Μια κατάσταση που προοιωνίζει την εσωτερική τους κατάρρευση. Οι πλέον τίμιοι και ειλικρινείς από όλους αυτούς που την αποτελούν το μόνο που έχουν να αναμένουν – και το ξέρουν – είναι ένα ένδοξο τέλος. Επέλεξαν μόνοι τους να αποκοπούν από την κοινωνία και όχι το «σύστημα». Η δε ίδια ποιότητα της «αποστασιοποίησής» τους φανερώνει τους ιδεολογικούς δεσμούς του με την μεγαλοαστική ελίτ της διανόησης του συγχρόνου συστήματος που θέλει να μετασχηματίσει την κοινωνία.
Η «ανάγνωσή» τους, του μεταναστευτικού φαινομένου ξεκινά με την αποδοχή των συνθηκών της «παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας». Πέραν αυτών όμως, αποδεικνύουν ότι είναι πιο σωστοί στην ιεράρχηση των προβλημάτων, από ό,τι τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Παρ’ όλο που την αντικοινωνικότητά τους την αποδέχονται οι ίδιοι στην προκήρυξή τους. Αυτό μας βοηθά να καταλάβουμε το βάθος της αντικοινωνικότητας των ΜΜΕ.
Σε προσωπικό τώρα επίπεδο, αισθάνομαι μία «αγαλλίαση», καθώς ως πρόσωπο δέχομαι την πολεμική όχι μόνον του κράτους, που με κρατά φυλακισμένο, όχι μόνο των δυνάμεων καταστολής που με συνέλαβαν και έκαναν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμούσαν την φυλάκισή μου, όχι μόνο των καθεστωτικών ΜΜΕ που έγραφαν ιστορίες για αγρίους (βλ. «Ελευθεροτυπία»), αλλά και των «επαναστατικών ομάδων» που σπεύδουν να αποδεχθούν τα λεγόμενα όλων των παραπάνω.
Εγώ από την πλευρά μου, θα τους παρακαλέσω να χρησιμοποιήσουν όση «επιρροή» έχουν, για να δημοσιεύουν τα κείμενά μου και άλλες εφημερίδες εκτός του «ΕΚ» και της «ΕΩ», όπως αυτές που δημοσιεύουν και την δική τους προκήρυξη. Αν θέλουν δε, θα τα στέλνω και στο Indymedia.
Σαν άνθρωπος, δεν αποδέχομαι τον «ατομικισμό». Είμαι κοινωνικό ον. Όπως και οι περισσότεροι από τους «εθνικιστές». Έτσι η δική μας «ρήξη» με το σύστημα δεν δημιουργείται μέσω της «ελίτ» αλλά της καλλιέργειας μίας βαθύτατα συλλογικής και ουσιαστικά πρακτικής συνείδησης αντίστασης.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου