Σπάστε τα δεσμά

Η Νέα Εποχή άρχισε να δείχνει το αληθινό της πρόσωπο. Το ειδεχθές της μήνυμα είναι ξεκάθαρο: όποιοι στέκονται απέναντι στον πολυπολιτισμικό ολετήρα, χάνουν την ελευθερία τους! Και όταν δεν μπορούν να φυλακίσουν την φωνή και τη σκέψη, θα φυλακίζουν ανθρώπους.
Η βιομηχανία ποινικοποίησης της ελεύθερης σκέψης και της ανεξάρτητης δράσης μπήκε πλέον σε πλήρη λειτουργία, και αυτό γιατί αυτά ακριβώς είναι που δεν μπορεί να ελέγξει ο πολυπολιτισμικός ολετήρας.
Σε μια εποχή που όλοι και όλα φαίνεται να έχουν θυσιαστεί στον βωμό του νεοταξικού Μολώχ, κάποιοι επιμένουν στην αντίσταση, στην άρνηση του μοντέρνου τρόπου ζωής, στην καταστροφή του σύγχρονου way of life, με ιδέες και μάχες, με σκέψη και δράση, με Πίστη και αποφασιστικότητα, ενάντια σε όλα αυτά που αντιπροσωπεύει ο σύγχρονος εφιάλτης. Χωρίς συμπλέγματα, χωρίς φόβους, πέρα από στερεότυπα και κατεστημένες αντιλήψεις. Αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται οι σύγχρονοι εξουσιαστές, και οι παγκόσμιοι εντολοδότες τους.
Φοβούνται μια νέα γενιά που έρχεται σαν χείμαρρος, φοβούνται την οργή που αρχίζει να εκτινάσσεται μέσα από τις γειτονιές της πόλης, από τα σχολεία, από τους απελπισμένους ανέργους, από τους καταρρακωμένους εργαζόμενους βιοπαλαιστές, και τέλος απ’ αυτούς που ποτέ δεν έκρυψαν πως πιστεύουν σε έναν νέο κόσμο.
Όλοι εκείνοι που είδαν τις γειτονιές τους να μετατρέπονται σε αφρικανικά και ασιατικά τριτοκοσμικά παζάρια και να βρίσκονται ένοχοι όταν μιλούν γι’ αυτό, εκείνοι που από τις οικογένειες του έμαθαν πως είναι Έλληνες και πρέπει να είναι περήφανοι γι’ αυτό και στον αντίποδα στα σχολειά και στα πανεπιστήμια έπρεπε να ντρέπονται . Σ’ αυτούς που το think tank των εκσυγχρονιστών τους δηλητηρίαζε με το μικρόβιο της «ανεκτικότητας» και του πολυπολιτισμού αλλά εκείνοι τους έγραφαν σχολικές εκθέσεις για την Πατρίδα και τον Ελληνισμό. Όλοι εκείνοι που είδαν να χάνουν την δουλεία τους, να κλείνει το κατάστημα του πατέρα τους και να ακούν για αντιρατσιστικές φιέστες. Όλοι εκείνοι που για την ζωή τους έκαναν όνειρα για οικογένεια και ευτυχία, και είδαν αυτά τους τα όνειρα να σκυλεύονται και να ποδοπατούνται στο «interview» κάποιου νεόπλουτου καπιταλιστή, απ’ αυτούς που ξαφνικά είδαν ότι η αξιοπρέπεια και το φιλότιμο είναι άχρηστα σε ένα κόσμο γεμάτο «meetings» και πλαστικούς αριθμούς.
Οι άνθρωποι που βλέπουν πως για πετύχεις στη ζωή σου πρέπει να ξεβρακωθείς στα τηλεπαράθυρα, που έμαθαν πως υπάρχει επάγγελμα «παίχτης reality» και «πανελίστας», πως είναι μόδα και life style να είσαι κίναιδος, και όμως όλα αυτά τα έφτυσαν κατάμουτρα και τράβηξαν την δική τους καθημερινή οδό του προσωπικού τους αγώνα.
Τέλος όλοι αυτοί που έμαθαν από την νεόπλουτη σαρκαστική κοινωνία των εκσυγχρονιστών και των αντιφασίστων πως όποιος δεν έχει λεφτά και συγκεκριμένα πάρα πολλά λεφτά, αυτό είναι άλλωστε το πρότυπο της τηλεπροπαγάνδας, είναι ένα τίποτα, ένα απόλυτο τίποτα, ένα μηδενικό στην σύγχρονη Ελλάδα.
Αυτοί οι σύγχρονοι Άθλιοι είναι που ξεσηκώθηκαν, αυτοί που δημιουργούν μια πραγματική επανάσταση απέναντι στο σύγχρονο κόσμο. Μεγάλωσαν μέσα στον κήπο της πολιτισμικής Εδέμ, αλλά δεν τους συνεπήρε ο πειρασμός. Αντίθετα εξέφρασαν την απολυτή άρνηση, την πιίστη σε έναν νέο τρόπο ζωής, σε μια νέα πίστη για τον κόσμο που έρχεται.
Αυτούς ακριβώς φοβάται το καθεστώς. Αυτούς γιατί είναι οι μόνοι που δεν μπορεί να ελέγξει. Τους λίγους, τους εκλεκτούς, αυτούς που χτες ήταν σκλάβοι μιας κοινωνίας ψυχικών κάτεργων, σήμερα «ακραίοι» μα που το αύριο θα τους δώσει την τιμή του οδηγού. Αυτοί θα οδηγήσουν τον αγώνα μας ενάντια στον επερχόμενο εφιάλτη, ενάντια σε μια κοινωνία που δεν θέλει τον άνθρωπο αλλά τον πολυπολιτισμικό αριθμό.
Πλέον δεν μας απομένει άλλη διέξοδος πάρα αυτή του αγώνα. Πολλές φορές αναρωτιόμουν ποια επιτέλους είναι η κόκκινη γραμμή που θα περάσουμε και μετά απ’ αυτήν δεν θα υπάρχει επιστροφή. Βλέποντας δέσμιους του καθεστώτος Έλληνες νέους να στέκονται περήφανα και με το κεφάλι ψηλά, με μάτια γεμάτα φλόγες οργής, και με καρδιά ζέστη γεμάτη ορμή για αγώνα και Νίκη, κατάλαβα πως αυτή είναι η κόκκινη γραμμή. Πως υπάρχουν Έλληνες που αντιστέκονται, πως ο σπόρος ιδεών και αγώνων τόσων χρόνων έχει πλέον ανθίσει, και πως εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα τώρα πια να κάνουμε πίσω. Ήρθε η ώρα γι’ όλους να επιλέξουν ποιους θα αφήσουν και ποιους θα ακολουθούσουν, σε τελική ανάλυση ήρθε η στιγμή να φανούμε αντάξιοι όλων αυτών που λέμε πως πιστεύουμε.
Ένας από τους εκλεκτότερους συντρόφους μας βρίσκεται φυλακισμένος γιατί τόλμησε να αντισταθεί, γιατί τόλμησε όλα αυτά τα χρονιά να αγωνίζεται για τις ιδέες μας. Αυτός μπροστάρης και εμείς μαζί του στο βαθύ σκοτάδι του μοντέρνου κόσμου. Μα μη ξεχνάτε «αντιρατσιστές» πως το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.

E.X.