Είναι αλήθεια ότι χρειάστηκα δύο ημέρες περίπου προσωπικού χρόνου, μέχρι να εγκλιματιστώ και πάλι στην «πολιτική» ζωή. Δύο ημέρες όμως μου ήταν αρκετές. Αυτό που προέχει αυτή την στιγμή για εμένα, είναι το να στείλω τις θερμότερες ευχαριστίες - από τα βάθη της ψυχής μου - σε όλους τους ανθρώπους που κατά την διάρκεια των έξη μηνών που πέρασαν μου συμπαραστάθηκαν, με κάθε τρόπο, είτε προσωπικά σε εμένα και την οικογένειά μου, είτε με τίμησαν βάζοντας την υπογραφή τους στο κείμενο που ζητούσε την απελευθέρωσή μου και καταδίκαζε τις μεθοδεύσεις για την προφυλάκιση μου, είτε συμμετείχαν στις εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα, είτε ακόμη και διαδίδοντας στο διαδίκτυο, τα όσα εξωφρενικά συνέβησαν στην περίπτωση μου. Όπως επίσης θέλω να ευχαριστήσω, όλους όσους στάθηκαν δίπλα μου σε νομικό και πολιτικό επίπεδο, επιλέγοντας στρατόπεδο, σε αυτή την συγκυρία.
Ιδιαίτερα τους δικηγόρους που ανέλαβαν την υπόθεση μου. Επίσης όσους συναδέλφους μου τόλμησαν να σπάσουν το τείχος της αυτολογοκρισίας που επέλεξε να υψώσει η πλειονότητα των δημοσιογράφων, που θεώρησαν την όλη ιστορία ως μη γενόμενη.
Προσωπικά βγαίνω από αυτή την διαδικασία, όχι καταπονημένος, όχι τρομαγμένος, αλλά πολύ πιο αποφασισμένος. Και αυτό γιατί αισθάνομαι δικαιωμένος, που για πρώτη ίσως φορά στην Μεταπολίτευση, ξεπεράστηκαν όρια και στεγανά, και δόθηκε ευκαιρία για έναν κοινό αγώνα σε ευρύτερα πλαίσια. Η ηθική ανταμοιβή, ξεπερνά την όποια ταλαιπωρία πέρασα αυτούς τους μήνες. Και σε αυτή την τόσο δύσκολη για την πατρίδα μας περίοδο, θεωρώ ότι μοναδικός τρόπος για να ανταποδώσω αυτή την στήριξη, είναι το να συνεχίσω με μοναδικό όπλο τον λόγο μου, να την υπερασπίζομαι.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
