Σύνολο ή άθροισμα;

Στον κυκεώνα των ριζικών αλλαγών που βιώνουμε σήμερα, οι εξελίξεις μερικές φορές τρέχουν τόσο γρήγορα, που σε κάνουν να ξεχνάς τις βασικές δομές της σκέψης σου. Αυτή τη στιγμή, η πατρίδα μας, ο λαός μας, δέχεται απανωτά κτυπήματα σε κάθε επίπεδο. Οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά. Και πρέπει να έχουμε μία απάντηση για το καθένα από αυτά. Από τις υποβαθμίσεις των «αγορών» μέχρι τις προβοκάτσιες του ΚΚΕ και από τα εθνικά θέματα ως την αποδόμηση των εργατικών δικαιωμάτων των Ελλήνων, προς όφελος παρασιτικών δυνάμεων. Από τον αφελληνισμό των νεαρών συμπατριωτών μας έως την βαναυσότητα της διαφθοράς ως κοινωνικού φαινομένου, που υποσκάπτει το μέλλον των επομένων γενεών. Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα, τις προκλήσεις του σήμερα, δεν μπορούν να είναι απλοϊκές και μονοσήμαντες. Δεν μπορούν να δοθούν χωρίς να υπάρξει μία εξελικτικού τύπου σκέψη, που θα ξεκινά από μία συμπαγή βάση. Αυτή τη βάση θα πρέπει με απόλυτη σιγουριά να ξεκαθαρίσουμε άμεσα, πριν χαθούμε σε δαιδαλώδη μονοπάτια εξειδίκευσης του κάθε θέματος ξεχωριστά. Θα πρέπει να δώσουμε μία απάντηση που θα χρησιμεύσει ως θεμέλιο. Το κρίσιμο ερώτημα είναι απλό:
Ως τι αντιλαμβανόμαστε την πατρίδα μας, την κοινωνία μας, τον περίγυρό μας; Σύμφωνα με τις κρατούσες αντιλήψεις του νεοφιλελευθερισμού, το έθνος μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά το άθροισμα των κατοικούντων στη χώρα μας ατόμων. Ως εκ τούτου, η κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, αυτή στην οποία επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας σε κοινωνικό επίπεδο, είναι η φυσική κατάληξη της πορείας της χώρας μας. Το ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο της «τροφικής αλυσίδας» της «ελεύθερης αγοράς», είναι αποτέλεσμα που δεν μπορεί να μας εκπλήσσει, καθώς αποτελούμε το πρότυπο αυτού που οικονομολόγοι όπως ο Πωλ Κρούγκμαν αποκαλούν ευνοιοκρατικό καπιταλισμό. Στην διάρθρωση του οικονομικο-πολιτικού συστήματος θυμίζαμε περισσότερο τριτοκοσμική χώρα παρά ευρωπαϊκή, με ένα «εκσυγχρονιστικό» μακιγιάζ, να προσπαθεί από το 2000 και μέχρι σήμερα να καλύψει την ασχήμια μας. Μπορεί όμως η απάντησή μας σε αυτό το ζήτημα να έχει να κάνει μόνο με την επιβολή ενός χρονοδιαγράμματος μεταρρυθμίσεων του συστήματος, που θα επιφέρει διαχειριστικές και μόνον αλλαγές, τις οποίες θα κληθεί φυσικά να πληρώσει ο απλός Έλληνας πολίτης; Δική μου άποψη είναι πως δεν γίνεται αυτό. Ακόμη και αν μέσω μίας περιόδου στερήσεων, λιτότητος (ετεροβαρούς πάντοτε) καταφέρουμε να σταθεροποιήσουμε το οικονομικο-πολιτικό σύστημα της χώρας, απλά θα έχουμε πάρει μία μικρή παράταση. Με δεδομένη την ιδεολογική κυριαρχία του «ατόμου» έναντι του συνόλου, αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε ενώπιον μίας ακόμη κρίσης. Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι αυτή ακριβώς η κυρίαρχη νοοτροπία. Για εμάς, το έθνος δεν είναι άθροισμα ατομικοτήτων. Είναι ένα σύνολο, μία κοινότητα με κοινό πεπρωμένο. Τα ατομικά «συμφέροντα» δεν μπορούν να υπερίπτανται των κοινωνικών δικαιωμάτων. Και αυτό, όχι με τον τρόπο που θα το έλεγε ένας αριστερός, θεωρώντας κοινωνικά δικαιώματα τις απαιτήσεις ατόμων και υποομάδων, αλλά το δικαίωμα του έθνους, ως πολιτικής μονάδας πλέον, να υπερασπισθεί την υγεία του, το δικαίωμά του στο μέλλον. Σαράντα σχεδόν χρόνια μεταπολίτευσης οδήγησαν στην επιβολή του νόμου της ζούγκλας. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Ξεπερνώντας τα «επιχειρηματικά» όσο και τα «ταξικά» και «ατομικά» συμφέροντα, πρέπει να επανακαλύψουμε τα εθνικά συμφέροντα, που δεν μπορεί να εξαντλούνται στην εξωτερική πολιτική, αλλά πρέπει να αφορούν πάνω απ' όλα τα εσωτερικά ζητήματα και ταυτίζονται με την ψυχοσωματική υγεία του έθνους.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

Στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης η υπόθεση του Δημήτρη

O δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και μέλος της επιτροπής συμπαράστασης στον Δημήτρη Παπαγεωργίου, Γιάννης Κουριαννίδης έθεσε για άλλη μια φορά στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Θεσσαλονίκης το θέμα του αδίκως διωκόμενου και προφυλακισμένου δημοσιογράφου.
Συγκεκριμένα, στη συνεδρίαση της περασμένης Πέμπτης 24/06/2010, επεσήμανε τα εξής: «Αποτελεί ντροπή για όλους μας η συνεχιζόμενη προφυλάκιση του Δ. Παπαγεωργίου. Για 5ο μήνα, η πασοκική αντίληψη περί δημοκρατίας δείχνει το σκληρό και ανάλγητο πρόσωπό της.
Ένας δημοσιογράφος που τραυματίστηκε από παρακρατικούς σε ώρα καθήκοντος, παραμένει φυλακισμένος χωρίς καμμία δικαιολογία, τη στιγμή που αριστεριστές, συλληφθέντες για τρομοκρατικές επιθέσεις με μολότοφ, αφήνονται ελεύθεροι μετά πάροδο μερικών ημερών!
Προφανώς, το ότι ο Δ. Παπαγεωργίου αρθρογραφεί στις εφημερίδες «Ελεύθερος Κόσμος» και «Ελεύθερη Ώρα» και όχι σε κάποια... προοδευτική εφημερίδα, κάποιοι έκριναν ότι έπρεπε να αποτελέσει αιτία της συνεχιζόμενης διώξεώς του».

Video από την συνέντευξη τύπου για τον Δημήτρη

Ηχηρό μήνυμα από τον Δημήτρη

Στην συνέντευξη τύπου που δόθηκε στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου διαβάστηκε το παρακάτω μήνυμα του Δημήτρη...
Σήμερα, 22 Ιουνίου, συμπληρώνω πέντε μήνες «προσωρινά κρατούμενος» (ευφημισμός του προφυλακισμένος) στην φυλακή του Κορυδαλλού. Πέντε μήνες από την σύλληψή μου, εν μέσω απαράδεκτων μεθοδεύσεων και καλλιέργειας ενός κλίματος κυνηγιού μαγισσών από συγκεκριμένους κύκλους. Όντας θύμα επίθεσης ο ίδιος, με επτά ράμματα στο κεφάλι, μεταβλήθηκα σε θύτης, από την αγαστή συνεργασία ακραίων πολιτικών δυνάμεων και «προθύμ220610-esiea02ων» να τους ικανοποιήσουν κρατικών λειτουργών, οι οποίοι στον βωμό της πολιτικής βούλησης θυσίασαν όχι μόνο την έννοια της δικαιοσύνης, αλλά και την ίδια την κοινή λογική.
Απορώ ακόμη, πώς δέχθηκα το κτύπημα που μου άνοιξε το κεφάλι, αφού φορούσα κράνος. Απορώ, πώς κανείς αρμόδιος δεν αντελήφθη τις αντιφάσεις των «μαρτύρων» κατηγορίας.
Πιστεύω ότι, όταν η υπόθεση φθάσει στο ακροατήριο, κάποιοι θα πάρουν τις κατάλληλες απαντήσεις.

Εν τω μεταξύ όμως, παραμένω προφυλακισμένος, θύμα μίας παράλογης και εκδικητικής νοοτροπίας, επειδή στη ζωή μου επέλεξα έναν δρόμο που δεν ταιριάζει με τα όσα προτάσσει το σύστημα αξιών της κοσμοπολίτικης αριστεράς. Εάν εργαζόμουν στην «Αυγή» ή στην «Ελευθεροτυπία» και πέρναγα όσα περνάω σήμερα, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα μου ζητούσε συγγνώμη. Είμαι όμως προφυλακισμένος εδώ και πέντε μήνες, επειδή τα όσα γράφω και λέω, θεωρούνται εμπόδια, μη αποδεκτά από μία ομάδα ανθρώπων που θέλουν εργολαβικά να «μετασχηματίσουν» την ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με τις ιδεολογικές τους θέσεις.
Δεν είχα την τύχη να γεννηθώ και να μεγαλώσω στα Β. Προάστια ούτε να φοιτήσω σε κολλέγια και πανεπιστήμια του εξωτερικού. Είχα όμως την μεγάλη ευκαιρία να πάρω στην ζωή μου αρχές, όπως το να λέω τη γνώμη μου, με ό,τι συνέπειες και αν αυτό έχει, ακόμη και αν γίνομαι δυσάρεστος στους «ισχυρούς». Δυστυχώς, στην Ελλάδα του 2010, εάν δεν σκύβεις το κεφάλι στην «ρητορεία» της αριστεράς, εάν υπερασπίζεσαι παραδοσιακές ιδέες, είσαι εύκολος στόχος για ένα διεφθαρμένο σύστημα.
Η κράτησή μου είναι ξεκάθαρα πολιτικής υφής και έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους: να φοβίσει, να στριμώξει στη γωνία όσους αντιδρούν στα σχέδια της κυβέρνησης και των εξ’ αριστερών υποστηρικτών της πολυπολιτισμικής Ελλάδος που ονειρεύονται. Στο πρόσωπό μου, συμπυκνώνεται μία διάθεση καταστολής κάθε δράσεως που έχει τον χαρακτήρα του «εθνικού».
Η δική μου αγωνία όμως, δεν είναι προσωπική. Δεν «αγωνιώ» για το πότε θα αποφυλακισθώ. Ούτως ή άλλως, αυτό το κράτος, όπως στέρησε από εμένα την ελευθερία μου, στερεί από χιλιάδες Έλληνες το δικαίωμα σε μία αξιοπρεπή ζωή. Αυτό που με τρώει είναι το να μην «πάει τζάμπα» αυτό που περνάω. Να λειτουργήσει ως ένα καμπανάκι για τους «ελεύθερους» πολίτες αυτής της χώρας.
Και η σημερινή συνέντευξη τύπου, ως αποτέλεσμα της συνεργασίας ανθρώπων με διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, αλλά με κοινό την ευαισθησία τους, δείχνει ότι εν μέρει κάτι τέτοιο έγινε. Το καμπανάκι ήχησε. Και γι’ αυτό τους ευχαριστώ!

Συνέντευξη τύπου για τον Δημήτρη

Πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι η Συνέντευξη τύπου που παρέθεσε η Επιτροπή για την Αποφυλάκιση του Δημήτρη Παπαγεωργίου στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Οι επικεφαλής της επιτροπής, δημοσιογράφοι και μέλη της ΕΣΗΕΑ, Σπύρος Χατζάρας και Νίκος Χιδίρογλου, μαζί με τον εκδότη του «ΕΚ» Δημήτρη Ζαφειρόπουλο και τον συνήγορο του Δημήτρη, Θάνο Πλεύρη, έθεσαν υπ’ όψιν των δημοσιογράφων που παρέστησαν όλο το ιστορικό αλλά και το παρασκήνιο της πολιτικής προφυλάκισης του αρχισυντάκτη της εφημερίδας μας.
Συγκινητική ήταν η παρέμβαση της μητέρας του Δημήτρη, Στέλλας Παπαγεωργίου, η οποία με ιδιαίτερο σθένος δήλωσε ότι είναι περήφανη για το παιδί της, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μέσα από αυτήν την συγκυρία τον γνώρισα καλύτερα».
Ανάμεσα στους δημοσιογράφους που συμμετείχαν, αίσθηση έκανε η παρουσία του μέλους του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τσαλαπάτη, των τ. Γενικών Γραμματέων της ΕΣΗΕΑ Κώστα Μπετινάκη και Γιώργου Λεονταρίτη.
Από τον πολιτικό κόσμο, πλην του συνηγόρου του Δημήτρη Παπαγεωργίου, βουλευτή ΛΑ.Ο.Σ. Θάνου Πλεύρη, παρέστησαν και ο βουλευτής της ΝΔ Νίκος Νικολόπουλος, τα μέλη της Κ.Ε. του ΛΑ.Ο.Σ. Μπάμπης Καραθάνος και Γιάννης Γιαννάκενας, η Νομαρχιακή Σύμβουλος της Ν.Δ. Χριστίνα Σιδέρη, ο πρόεδρος της νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. Γιάννης Παναγιωτακόπουλος και ο πρόεδρος του Δ’ Διαμερισματικού Συμβουλίου Περιστερίου Γιάννης Σύρρος. Το παρών έδωσαν επίσης, ο Διευθυντής του ιδρύματος Ελευθέριος Βενιζέλος, κ. Δημήτρης Μιχαλόπουλος, ο αρχιπλοίαρχος ε.α. κ. Αντώνης Ναξάκης και ο ιστορικός Σταύρος Καρκαλέτσης.
Η Επιτροπή ολοκλήρωσε την ενημέρωση αναφέροντας ότι τις επόμενες ημέρες θα κατατεθούν στην βουλή σχετικές ερωτήσεις τόσο από όλους τους βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. όσο και από ομάδα βουλευτών της Ν.Δ.

Η βουβουζέλα της αριστεράς

Eίναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, που έχω καταφέρει, χάρις στον εγκλεισμό μου στον Κορυδαλλό - να παρακολουθήσω το σύνολο των αγώνων ενός μουντιάλ (βλ. Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου). Λόγω της μη ύπαρξης εναλλακτικών δραστηριοτήτων - εκτός του διαβάσματος - έχω βαλθεί να βλέπω τον κάθε αγώνα με μία ιδιαίτερη προσήλωση. Υπάρχει όμως κάτι που μ' ενοχλεί ιδιαίτερα κατά την διάρκεια των αναμεταδόσεων - μάλλον δεν είμαι ο μόνος. Αναφέρομαι φυσικά στον ήχο από τις βουβουζέλες, ο οποίος εκτός από το ότι με κάνει να ψάχνω για το κουνούπι που με γυροφέρνει, σκεπάζει και τα συνθήματα που παραδοσιακά με πάθος φωνάζουν οι υποστηρικτές των ομάδων και για μένα είναι τόσο δομικό στοιχείο του ποδοσφαίρου όσο και ο τερματοφύλακας. Για χάρη της νοτιοαφρικανικής παράδοσης και... πολιτισμού, η FIFA αποφάσισε να μην τις απαγορεύει από τα γήπεδα της Νότιας Αφρικής. Υπάρχουν όμως οι βουβουζέλες, που σκεπάζουν τα συνθήματα, μόνο στα γήπεδα; Εν μέσω οικονομικής κρίσης στην χώρα μας και των λαϊκών αντιδράσεων σ' αυτή, αρχίζω να υποψιάζομαι ότι οι βουβουζέλες βρίσκονται σε ευρεία χρήση και εδώ. Και εάν δεν έχουν την ίδια ακριβώς μορφή, παράγουν τα ίδια αποτελέσματα. Τον ενοχλητικό θόρυβο - βουητό το έλεγαν στο χωριό μου - που σκεπάζει τα συνθήματα. Γιατί τι άλλο ρόλο, παρά αυτόν της βουβουζέλας έχουν όλες αυτές οι προσπάθειες συγκεκριμένων φορέων - κομματικής υφής - που προσπαθούν να ακουστούν πάνω από τα συνθήματα κοινωνικής δικαιοσύνης του ελληνικού λαού, έτσι ώστε να τα συνδέσουν με τα κομματικά τους συμφέροντα; Οι δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες ίσως, που θα ήταν διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε κινητοποιήσεις κατά των μέτρων που επιβάλλει η Τρόικα και ως υπεργολάβος υιοθετεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, φοβούνται ότι η δική τους φωνή θα σκεπαστεί από τις κομματικές βουβουζέλες του Περισσού ή και της Κουμουνδούρου σε ένα «ξέπλυμα» - όχι μαύρου χρήματος - αλλά κοινωνικής αγανάκτησης, με την χρήση αυτής για την κτήση πολιτικής υπεραξίας από τις δυνάμεις της αριστεράς. Όσο τρομάζουν τους Έλληνες πολίτες τα μέτρα της κυβέρνησης άλλο τόσο τους τρομάζει η προοπτική, σταλινικού τύπου ομάδες να «χτίσουν» πάνω στην δική του πλάτη. Τον ρόλο αυτό της «βουβουζέλας», τον οποίο έχει αναλάβει η αριστερά, φαίνεται ότι σιγά-σιγά τον αντιλαμβάνονται κάποιοι. Γράφει στην «Ελευθεροτυπία» ο Κώστας Βεργόπουλος για τις δυνάμεις της αριστεράς: «Αντί να είναι κοινωνιοκεντρικοί, παραμένουν εξουσιοκεντρικοί. Αντί να απευθύνονται προς την κοινωνία, της στρέφουν τα νώτα και απλώς την επικαλούνται καιροσκοπικά στις μεταξύ τους διενέξεις. Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της γραφειοκρατικοποίησης των αριστερών σχημάτων και μορφωμάτων, που καταλήγουν σήμερα να εμπνέουν περισσότερη καχυποψία, παρά εμπιστοσύνη. Καταγεγραμμένη φιλοδοξία όλων είναι να ηγεμονεύσουν σε κάποιο μυθικό κοινωνικό κίνημα, που φαντάζονται ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την ηγεσία τους.» Η διάγνωση λοιπόν, είναι πλέον εύκολη. Δύσκολη είναι η θεραπεία του προβλήματος. Το πώς δηλαδή θα μπορέσει να εκφραστεί στις πραγματικές της διαστάσεις η οργή του ελληνικού λαού. Πώς θα μπορέσει να εκφραστεί ο Έλληνας χωρίς την παρεμβολή διαφόρων «ενδιάμεσων» που θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν; Την ίδια ώρα που το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί προεδρικά διατάγματα για να παρακάμψει αντιδράσεις στην βουλή και οι συνδικαλιστές έχουν μετατραπεί σε εχθρούς της κοινωνίας, που χρησιμοποιούν ως ομήρους τους πολίτες, καμμία απάντηση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Μήπως κάποιοι θα έπρεπε να ανασκουμπωθούν και να ασχοληθούν με αυτό το ζήτημα;

Δημήτρης Παπαγεωργίου

200 υπογραφές για την αποφυλάκιση του Δημήτρη

Με μεγάλη προσέλευση συμπολιτών μας που εκφράζουν τη θερμή συμπαράστασή τους στον Δημήτρη, συνεχίζεται η συλλογή υπογραφών για την αποφυλάκισή του. Πολλοί επικοινωνούν σε καθημερινή βάση και διατρανώνουν τη θέλησή τους να αγωνιστούν για να τερματιστεί η καθ’ όλα άδικη προσωρινή φυλάκιση του Δημήτρη.
Μέχρι τώρα έχουν συγκεντρωθεί 200 υπογραφές και μπορεί όποιος θέλει να υπογράψει ηλεκτρονικά και εδώ


Ακριβούλης Θανάσης υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Λάρισας
Αναγνώστου Ανδρέας, δημοσιογράφος
Ανδρεάδης Ανδρέας, ιδιωτικός Υπάλληλος
Ανδρεάτος Γιώργος, πρ. Αγωνιστών Κύπρου ’74 (Πάτρα)
Ανδριόπουλος Ιωάννης, δικηγόρος
Ανδριτσόπουλος Διονύσης υπ. ΝΕ.Ο.Σ. 2ου Διαμ. Ά Αθηνών
Αντύπας Μάκης δημοτικός Σύμβουλος Νεαπόλεως
Αντωνιάδης Ευάγγελος ΓΓ ΟΝΝΕΔ Συκεών
Αξιώτης Γρηγόρης υπ. Οργανωτικού ΝΕ.Ο.Σ.
Αποστολόπουλος Χρήστος, ιδιωτικός Υπάλληλος
Αρβανίτης Ειρηναίος, δημοσιογράφος
Βαμβακερού Γεωργία, δημοσιογράφος
Βάντζος Ιωάννης, ιδ. υπάλληλος
Βασιλόπουλος Χαρίλαος, διαχειριστής ιστοσελίδας macedoniaisgreek.info
Βελόπουλος Κυριάκος βουλευτής ΛΑ.Ο.Σ.
Βιτάλης Σταύρος, συντονιστής ΠΑ.ΜΕ.
Βορίδης Μάκης, βουλευτής ΛΑΟΣ
Βουγιουκλάκης Αιμίλιος, πρόεδρος συμβουλίου νέων Γλυφάδας
Γεροβασιλείου Κάρολος μέλος Κ.Ε. ΛΑ.Ο.Σ.
Γεωργιάδης Άδωνις βουλευτής ΛΑ.Ο.Σ.
Γεωργιλάς Μιχαήλ εκδότης «Λόγχη»
Γεωργούλας Ηλίας πρ. Ν.Ο. ΛΑ.Ο.Σ. Λαρίσσης
Γιαννάκενας Γιάννης εκδότης
Γιαννικούλης Χρήστος, πολιτευτής ΛΑΟΣ Ν. Φωκίδος
Γιαννόπουλος Γιάννης υπ. Φ.Ο.Σ. ΤΕΙ Χαλκίδος
Γιαννόπουλος Δημήτρης δημοσιογράφος
Γκέκας Ευάγγελος δημοσιογράφος (Λαμία)
Γκούζιας Κωνσταντίνος, ναυπηγός μηχανολόγος ΕΜΠ
Γούδης Χρίστος καθηγητής πανεπιστημίου
Γρηγοριάδου Αλίκη αντιπρόεδρος Φ.Ο.Σ.
Δάκογλου Πολύδωρος εκδότης εφ. «Ενημέρωση»
Δαμγκαλής Θεόδωρος, λιμενικός
Δασκαλόπουλος Σωκράτης περιφερειάρχης Θεσσαλίας ΛΑ.Ο.Σ.
Δελή Άννα αν. γρ. ΟΝΝΕΔ Συκεών
Δεληγιώργης Θεόδωρος, οικονομολόγος
Δηλές Νίκος, μέλος Παν. Συνδέσμου Αγωνιστών Κύπρου ‘74
Δημακόγιαννης Γιώργος εκδότης εφ. «Αδούλωτη Μάνη»
Δημητρακόπουλος Τάσος δικηγόρος
Δημοπούλου Φωτεινή, Γ.Γ. ΝΔ Τ.Ο. Νεαπόλεως Θες/νίκης
Δούμας Παναγιώτης μέλος Δ.Σ. Ομοσπονδίας Εμπ.Συλλόγων Αττικής
Δράκος Θεόδωρος, μέλος ΛΑΟΣ
Δράκος Ιωάννης εκδότης «Λόγχη»
Ζαφειρόπουλος Δημήτριος εκδότης «Ελεύθερος Κόσμος»
Ζαχαράκης Νίκος υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Μεσσηνίας
Ζουρνατζής Σπυρίδων τ. ευρωβουλευτής
Ζτρίβας Κώστας υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Τρικάλων
Ζωγράφος Γιάννης δικηγόρος
Ζωγράφου Θάλεια, υπ. Γυναικών Δ.Τ.ΝΔ Γλυφάδας
Ζώης Βασίλειος, δημοσιογράφος (Αργολίδα)
Ιορδανίδης Νίκος, εργαζόμενος
Ιωάννου Γεώργιος, ΕΚΦ ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ
Κακαφώνης Νίκος, ΔΑΚΕ δασκάλων
Καλαντώνης Γιάννης εκπρ. Τύπου ΝΕ.Ο.Σ.
Καλαποθαρέα Ευαγγελία, μέλος Δημ. Τ.Ο. ΝΔ Φαλήρου
Καλατζιδάκης Λευτέρης υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Αν Αττικής
Καλλίτση Αικατερίνη, επιχειρηματίας
Καραγκιουλές Τρίφων, πρ. Παν. Συνδέσμου Αγωνιστών Κύπρου ‘74
Καραθάνος Μπάμπης πρόεδρος Ενώσεως Βορειοηπειρωτών
Καράμπελας Παναγιώτης μέλος Κ.Ε. ΛΑ.Ο.Σ.
Καρδαράς Κώστας πρόεδρος Ν.Ο. ΛΑ.Ο.Σ. Καρδίτσης
Καρκαλέτσης Σταύρος ιστορικός
Καρλιαμάτης Γεώργιος, ναυτικός
Καρράς Νίκος, συγγραφέας
Καστόρα Νάντια, στέλεχος ΔΑΚΕ-ΕΚΟ ΥΠΕΘΑ
Κατσιβαρδάς Χάρης διαμ. σύμβουλος Δ. Αθηναίων
Καψάλας Δημήτριος δημοσιογράφος
Κερέζη Ιωάννα, πρ. ΔΑΚΕ υγειονομικών Σερρών
Κιλτίδης Κωνσταντίνος, ανεξάρτητος βουλευτής
Κιούσης Δημήτρης, πρόεδρος ΟΝΝΕΔ Γλυφάδας
Κιρμιζάκης Παναγιώτης, δημ. Παράταξη «Ν. Γενιά» (Ελληνικό)
Κοκκινόπουλος Απόστολος, γεμμολόγος – αδαμαντολόγος
Κολοβός Γιάννης συγγραφέας
Κολοκοτρώνης Άγγελος βουλευτής ΛΑ.Ο.Σ.
Κομνηνάκης Βαγγέλης υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Β1 Νομαρχιακής
Κομπογιάννη Έφη, αντιπρ. ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Κοινωνικής Θεολογίας
Κοντακάς Κώστας, συνταξιούχος (Λάρισα)
Κοντέα Πηνελόπη στέλεχος ΝΔ
Κοραντής Ιωάννης, Βουλευτής Επικρατείας ΛΑΟΣ
Κορωνιοτάκης Αργύρης υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Χανίων
Κοσσιώρης Χρήστος, ταξίαρχος ε.α.
Κουκοβίστας Θανάσης, δημοσιογράφος
Κούκος Γιώργος υπ. Φ.Ο.Σ. Φιλοσοφικής Αθηνών
Κούκουνας Δημοσθένης εκδότης «Μέτρον»
Κουλασιώτου Γεωργία, οικοκυρά (Περαία Θεσσαλονίκης)
Κουλουμβάκη Αικατερίνη, οικοκυρά
Κουλουμβάκης Γεώργιος, πολιτευτής ΛΑΟΣ Κοζάνης
Κουλουμβάκης Μιχαήλ, αξιωματικός ε.α.
Κουμουσίδης Βασίλης υπ. Φ.Ο.Σ. Θεολογικής Αθηνών
Κουριαννίδης Ιωάννης δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης
Κούρτη Βιβή, ιδ. Υπάλληλος
Κούρτης Γιάννης, συνδικαλιστής ΔΑΚΕ-INFOTE
Κρανιδιώτης Φαήλος δικηγόρος
Κρεμμύδα Αθηνά υπ. Τομέα Β/Ηπειρωτικού Αγώνος της ΝΕ.Ο.Σ.
Κυριακίδης Νίκος, μηχανικός Τηλεπικοινωνιών
Κυρόπουλος Χρήστος δικηγόρος
Κωνσταντάρας Δημήτρης δημοσιογράφος, τ. βουλευτής
Κωνσταντέλλος Γρηγόρης, πρ. Ένωσης Χειριστών ΥΠΑ
Κώνστας Μανώλης εκδότης «Νοών»
Λαγόπουλος Πάνος, αιρ. Μέλος ΔΚΜ Μηχανικών
Λεβετσοβίτης Νίκος, αντιδήμαρχος Γλυφάδας
Λεονταρίτης Γεώργιος δημοσιογράφος
Λιούλιας Χαράλαμπος δικηγόρος
Λουκάκος Γιώργος ιατρός
Μαδιάς Κώστας, μέλος ΝΟΣ Β2 ΝΔ
Μακρής Γιάννης, μέλος Κ.Ε. ΛΑΟΣ
Μανουσάκης Αθανάσιος, δημοσιογράφος
Μάρα Γεωργία, ελ. Επαγγελματίας
Μαρί Μελπομένη, ιατρός
Μάρκου Χριστόδουλος, Έλλην του εξωτερικού
Ματσιμάνης Σάκης, στέλεχος Β1 ΝΟΔΕ ΝΔ
Μεταξάς Γεράσιμος υπ. Συντονιστικού Λεκανοπεδίου Αττικής της ΝΕ.Ο.Σ.
Μηλιώνης Αλέξανδρος, πρ. Συλλόγου Βετεράνων Κύπρου 1964-67
Μιχαλόπουλος Γεώργιος εκδότης εφ. «Ελεύθερη Ώρα»
Μιχαλόπουλος Δημήτριος μέλος Δ.Σ. Ιδρύματος «Ελευθέριος Βενιζέλος»
Μίχος Χριστόφορος, επιχειρηματίας
Μοτζάκης Ηλίας μέλος Κ.Ε. ΛΑ.Ο.Σ.
Μπελέρης Διονύσιος πρόεδρος Ενώσεως Χειμαρριωτών
Μπετινάκης Κώστας δημοσιογράφος
Μπεχράκης Νεκτάριος, εκδότης
Μπιρνάρας Δημήτριος γρ. Δ.Ο. ΛΑ.Ο.Σ. Παλαμά Καρδίτσας
Μπουλούκος Γιώργος, ταμίας Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
Μπράμης Δημήτριος δικηγόρος
Μυλωνάς Πέτρος, δημοσιογράφος
Ναξάκης Αντώνιος αρχιπλοίαρχος ε.α.
Νιζάμης Παναγιώτης, δημοσιογράφος
Νικολαϊδης Ανδρέας, Δρ. Μηχανολόγος Μηχανικός (Τρίπολη Λιβύη)
Νικολόπουλος Ιωάννης, φοιτητής Νομικής
Νικολόπουλος Νίκος βουλευτής ΝΔ
Ντάτσουλης Παναγιώτης, δημοσιογράφος (Θεσσαλονίκη)
Παναγάκος Κωνσταντίνος αξ/κός Π.Α. ε.ά.
Παναγιωτακόπουλος Γιάννης πρόεδρος Νεολαίας ΛΑ.Ο.Σ
Πάνου Κώστας δημοσιογράφος (Ιωάννινα)
Πανταζάκος Θεοφάνης αντιπρόεδρος Ν.Ο. ΛΑ.Ο.Σ. Καρδίτσης
Παπαγεωργίου Νίκος, συνταξιούχος,
Παπαδάκης Γεώργιος
Παπαδόπουλος Βαγγέλης δημοσιογράφος
Παπαδόπουλος Σπύρος, πρ. Τ.Ο. ΛΑΟΣ Κυψέλης
Παπαπέτρου Αλέξανδρος
Παρασκευόπουλος Δημήτρης υπ. Φ.Ο.Σ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Πέτρου Ευθύμιος δημοσιογράφος
Πήλιουρας Γιάννης πρόεδρος Φ.Ο.Σ.
Πισσαλίδης Γιώργος δημοσιογράφος
Πλεύρης Θάνος, βουλευτής ΛΑ.Ο.Σ.
Πλεύρης Κωνσταντίνος δικηγόρος
Πλιάτσικας Βασίλης υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Α' Αθηνών
Πολατίδης Ηλίας βουλευτής ΛΑ.Ο.Σ.
Πρίσκος Θεοφάνης, βιοτέχνης (Μέγαρα)
Ραζέλος Δημήτριος, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Σαββίδης Δημήτριος, συγγραφέας
Σαγιάς Γιώργος αντιδήμαρχος Λαμίας
Σαραβάνου Μαρία, υπάλληλος ΟΓΑ
Σεδαρίδης Ιωάννης, στέλεχος ΑΕΕΔ
Σιδέρη Χριστίνα τομεάρχης Β3 ΝΔ
Σκυλάκου Αντιγόνη, δικηγόρος
Σπύρου Αλέκος, μέλος Κ.Ε. ΝΔ
Σταθόπουλος Σπυρίδων διδάκτωρ Πανεπιστημίου
Σταυρόπουλος Μιλτιάδης, εκπαιδευτικός (Θεσσαλονίκη)
Στυλιανέσης Βασίλειος
Συραγάκη Μαρία-Χριστίνα, αν. Γραμμ. ΟΝΝΕΔ Π.Φαλήρου
Σύρρος Γιάννης πρόεδρος 4ου δ.δ. Περιστερίου
Σχοινάς Γιάννης εκδότης «Νέα Θέση»
Ταμβανίδης Αλέξανδρος, αντιπρ. Εν. Εκπαιδευτών Οδηγών Αθηνών
Ταραζόνας Δημήτρης, στέλεχος Δ.Ο.ΝΔ Βύρωνα
Τζηκαλάγιας Ζήσης βουλευτής ΝΔ
Τζιόβας Χρήστος υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Καρδίτσης
Τζιόπας Νικόλαος, υπ. Οργανώσεως Ν.Ε. ΛΑΟΣ Ν. Φθιώτιδος
Τόσκας Αστέριος δικηγόρος
Τριανταφυλλίδης Πολυχρόνης γ.γ. ΟΝΝΕΔ Μενεμένης
Τριανταφυλλούδης Αλέξανδρος δικηγόρος
Τσάμης Σπύρος υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Α' - Β' Πειραιώς
Τσαουσοπούλου Ρένα, μέλος Δημ Τ.Ο. ΝΔ Γλυφάδας
Τσιάρας Δημήτρης μέλος Κ.Ε. ΛΑ.Ο.Σ.
Τσιλιμίγκρα Μελίνα υπ. .Φ.Ο.Σ. Νομικής Αθηνών
Τσιόλας Χρήστος πρόεδρος Ν.Ο. ΛΑ.Ο.Σ. Τρικάλων
Τσιρόγλου Δημήτριος, ιδιωτικός υπάλληλος
Τσούγκος Δημήτριος, δικηγόρος
Φράγκος Γεώργιος δημοσιογράφος
Φρέγκογλου Νίκος υπ. Φ.Ο.Σ. Νοσηλευτικής Σπάρτης
Φρυδάκης Μανώλης υπ. ΝΕ.Ο.Σ. Β2 Νομαρχιακής
Χάνδακας Μιχάλης εκδότης «Εν Πειραιεί»
Χανιώτης Ευάγγελος συγγραφέας
Χαρίτος Χρήστος μέλος Κ.Ε. ΛΑ.Ο.Σ.
Χατζάρας Σπύρος δημοσιογράφος
Χατζηαγγελίδης Ιπποκράτης σύμβουλος επιχειρήσεων
Χατζηγώγος Θόδωρος δημοσιογράφος
Χατζηδάκης Μανώλης συγγραφέας
Χατζηελευθερίου Κωνσταντίνος, καθηγητής μέσης εκπαιδεύσεως
Χατζηνικολάου Δημήτριος, φοιτητής αγγλικής φιλολογίας
Χατζηπαράσχου Τάσος, μέλος της Κ.Ε. του ΔΗΚΚΙ
Χατζής Κώστας μέλος ΚΕ ΟΝΝΕΔ
Χιδίρογλου Νίκος δημοσιογράφος
Χουσέας Κυριάκος δικηγόρος
Χρήστου Βασίλης εκδότης
Χριστοδούλου Βασίλειος, φυσικοθεραπευτής
Χριστόπουλος Γιάννης καλλιτέχνης
Χριστόπουλος Γιάννης, δικηγόρος
Χρυσανθακόπουλος Αλέξανδρος βουλευτής ΛΑ.Ο.Σ.
Ψαρρός Μάρκος, αρχαιολόγος
Ψωμιάδης Παναγιώτης νομάρχης Θεσσαλονίκης

Τιμώντας τα «πρώτα»

Από δύο πλευρές με δύο εντελώς διαφορετικές αφορμές άκουσα τώρα τελευταία τη φράση: «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Η πρώτη φορά ήταν αναφορικά με την υπόθεση του Άκη Τσοχατζόπουλου και του περίφημου σπιτιού του, σε έναν «αρχοντικό» δρόμο της Αθήνας. Κάποιοι πρώην «σύντροφοί» του (μόνο στους αγώνες ή και στο φαΐ;) το έλεγαν, θαρρείς με χαιρεκακία. Η δεύτερη περίπτωση ήταν από κάποιους «Συριζαίους», δεν ξέρω αν ήταν από το Συνασπισμό ή κάποια συνιστώσα, που το απεύθυναν προς τους «διασπασμένους» βουλευτές που ακολούθησαν τον Φώτη Κουβέλη στην ανεξαρτητοποίηση. Δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Η έκφραση όμως, χρησιμοποιήθηκε (για τους εκφέροντες αυτήν) με ιδιαίτερη ειρωνεία, για να γίνει η διαπίστωση ότι κάτι χάλασε στο τέλος της «πορείας». Χάλασε όμως πραγματικά κάτι; Ή πράγματι τα στερνά τίμησαν τα πρώτα;
Ξεκινώντας από την δεύτερη περίπτωση, επιβεβαιώνεται αυτή η άποψη, καθώς είναι φυσιολογικό η διάσπαση ενός κομμουνιστικού κόμματος να ξαναδιασπάται και στο μέλλον ξαναματαδιασπάται.

Όντως, η «ανανεωτική πτέρυγα» τίμησε τα «πρώτα» της, μένοντας σταθερή στην προτίμησή της για μια ιδεολογικοπολιτική ανεξαρτησία, αντί του σφιχτού εναγκαλισμού της με κομματικές γραμμές. Προτιμούν να είναι «ελεύθεροι και ακραίοι». Το ίδιο ισχύει και για την πρώτη περίπτωση, αυτή του Άκη Τσοχατζόπουλου. Όχι, ο κ. Τσοχατζόπουλος δεν ήθελε να είναι «ελεύθερος». Το απέδειξε με τον γάμο του στο Παρίσι και την δεξίωση στο Four Seasons. Αυτός είχε άλλα «πρώτα» να τιμήσει. Δεν έπρεπε να ακολουθήσει μια παράδοση διασπάσεων. Άλλωστε, το Κίνημα ήταν πάντα ένα προσωποκεντρικό κόμμα. Και ηγέτης-έμβλημά του ήταν ο μακαρίτης πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού μας, Ανδρέας. Για ένα «κωλόσπιτο» πήγε να την πατήσει κι εκείνος. Κι αν τελικά, δικαστικά αθωώθηκε, το ίδιο κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί και με τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ. Η ειρωνεία σε αυτήν την υπόθεση είναι το ότι ο τωρινός Παπανδρέου απέπεμψε τον Άκη για ένα «κωλόσπιτο»! Κι όχι η δήθεν «απογοήτευση» των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για την στάση του συντρόφου τους. Από ‘κει και πέρα, μπορούμε στην σύγχρονη κοινωνία να βρούμε πολλές ακόμη εφαρμογές του ρητού αυτού, περί «στερνών». Όλο αυτό που ζούμε – δεν αναφέρομαι τόσο στην οικονομική κρίση, αλλά στον εκχυδαϊσμό της καθημερινότητος μέσω της γενίκευσης της διαφθοράς – είναι μια πιστή εφαρμογή του ρητού. Η χώρα της οποίας η πολιτική «αναγέννηση» ξεκίνησε μέσα από μία τεράστια τραγωδία, αυτή του Κυπριακού Ελληνισμού, είναι λογικό να φτάσει στο σημείο που είναι σήμερα. Η γενιά αυτών που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας μας, τιμά τώρα τα πρώτα της, με την επιχείρηση συγκάλυψης που έχει στηθεί γύρω από το πώς φτάσαμε στα σημερινά χάλια. Ζούμε σε μία χυδαία κοινωνία. Μια κοινωνία, όπου το μέτρο της επιτυχίας είναι το πόσους καταφέρνει κανείς να κοροϊδέψει. Όπου οι άνθρωποι έχουν γίνει στα μάτια κάποιων αριθμοί και στα μάτια κάποιων άλλων επαναστατικό υποκείμενο. Αυτό είναι το δράμα και όχι η οικονομική κρίση. Αυτή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα την ξεπεράσουμε ή θα την συνηθίσουμε. Αυτό που χάσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήταν κάτι πολύ σημαντικότερο από τα δισ. ευρώ που λεηλάτησαν οι εγχώριοι και αλλοδαποί νταβατζήδες (δεν είναι βρισιά, πρώην πρωθυπουργός το είπε). Χάσαμε την αίσθηση του κοινού πεπρωμένου μας ως λαού. Όταν το ’50 και το ’60 οι Έλληνες στριμωγμένοι οικονομικά έφευγαν μετανάστες στο εξωτερικό είχαν το όνειρο να επιστρέψουν στην πατρίδα ή να φτιάξουν μια ελληνική κοινότητα ή έστω να κτίσουν ένα σχολείο ή μία εκκλησία στον τόπο καταγωγής τους. Σήμερα, αυτοί που φεύγουν ή που το σκέφτονται - είναι πολλοί και θα γίνουν περισσότεροι – το μόνο που επιθυμούν είναι να ξεφύγουν. Είναι η λήθη! Αυτό κατάφερε η προηγούμενη γενιά. Να καταναλώσει το απόθεμα ψυχής του λαού μας και να μετατρέψει την Ελλάδα σε κάτι το αποκρουστικό. Και το κατάφερε, τιμώντας τα «πρώτα» της…

Δημήτρης Παπαγεωργίου

Ανανεώσιμες πηγές

Μία από τις πλέον συνήθεις προεκλογικές δεσμεύσεις του σημερινού πρωθυπουργού της χώρας Γιώργου (πρώην Γιωργάκη) Παπανδρέου ήταν η έμφαση προς την «πράσινη ανάπτυξη» και ιδιαίτερα τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (Α.Π.Ε.) που κατά κάποιους θα ήταν κάτι σε νέο «Ελ Ντοράντο» στην ελληνική κοινωνία. Οι αντικειμενικές συνθήκες, δηλαδή η πραγματικότητα, ήλθε να «προσγειώσει» τον πρωθυπουργό μας, ο οποίος αναγκαστικά μαζεύτηκε λίγο. Και ήλθε αντιμέτωπος με τις ανανεώσιμες πηγές βλακείας του ελληνικού πολιτικού κόσμου, ο οποίος την ίδια στιγμή που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, επιμένει να δρα με μικροκομματικό προσανατολισμό. Περιπτώσεις, όπως αυτή του μέλους της εξεταστικής επιτροπής που ανάγκασε όλη τη χώρα να ασχολείται με τα ντουλάπια ενός ύποπτου επιχειρηματία, δεν θα είναι «εξαιρέσεις». Ο νεοέλληνας έχει μία τάση να ενθουσιάζεται παρακολουθώντας βλακείες. Όπως τώρα μου έρχεται στο μυαλό ο περσινός Ιούνιος όταν όλη η χώρα έτρεχε να βρει μάσκες και αντιγριπικά, για να προφυλαχθεί από την περιώνυμη γρίπη, που θα μας «αφάνιζε» και της οποίας τελικά τα θύματα ήταν κατά τι λιγότερα από μια μέση πασχαλινή «απόδραση» των νεοελλήνων.
Έτσι τώρα όλοι ψάχνουν την SIEMENS και το Βατοπαίδι, όχι σε αληθινό και πραγματιστικό επίπεδο, αλλά με μία μέθοδο που μου φέρνει στο μυαλό κυνήγι πεταλούδας, όπου περιφερόμενοι με απόχες στα τηλεοπτικά λειβάδια, μετράνε πράσινες και μπλε πεταλούδες που έπιασαν. Και γύρω μας τα πάντα καταρρέουν, οι συνταξιούχοι μετατρέπονται σε επαίτες, νέοι στην πιο δημιουργική τους ηλικία ψάχνουν να βρουν δουλειά και όσοι τυχεροί την έχουν, δέχονται ό,τι και να τους ζητήσουν. Και κάποιοι πιστεύουν ότι το ίδιο το σύστημα εξουσίας μπορεί να αυτοκαθαρθεί και να συνεχίσουμε «όπως πριν». Πιστεύουν ότι μία κοινωνία μπορεί να επανέλθει σ' ένα πρότερο στάδιο με καθαρά οικονομικού και διαχειριστικού τύπου αλλαγές.
Δυστυχώς όμως, όταν σε μια κοινωνία υπερέχει ως αξία και ως αντικείμενο η οικονομία, τότε ο πολιτισμός της κοινωνίας αυτή τελεί υπό κατάρρευση. Για να επιβιώσει η δική μας κοινωνία από αυτή την κρίση, χρειάζεται κάτι άλλο, πέραν των «μέτρων» που πήρε και όσων ακόμη πάρει η κυβέρνηση της χώρας. Χρειάζεται να βρούμε «ανανεώσιμες πηγές ελληνικότητος» που θα ανατροφοδοτήσουν την λειτουργία του ελληνικού κράτους, το οποίο - δικαιολογημένα - αντιμετωπίζουν πλέον ως εχθρό οι Έλληνες πολίτες. Να μετατραπεί ο κρατικός μηχανισμός από μία τυπική δικαστική διάταξη, ελεγχόμενη από διεθνείς οργανισμούς σε εκπεφρασμένη οντότητα του κοινού των Ελλήνων. Η μόνη δύναμη που μπορεί να το καταφέρει αυτό, η μόνη ανανεώσιμη πηγή ελληνικότητας που διαθέτει η χώρα μας είναι οι νέοι Έλληνες. Τους οποίους όμως, εδώ και χρόνια προσπαθεί να μετατρέψει το κράτος σε απάτριδες και κοσμοπολίτες, αποκόπτοντάς τους από την έννοια του έθνους. Η γενιά που κάποτε «επαναστάτησε» προτάσσοντας την «παιδεία» ανάμεσα στο ψωμί και την ελευθερία, χαντάκωσε την ελληνική παιδεία, λόγω ιδεοληπτικών συμπλεγμάτων και εξόρισε όσα ελληνικά μυαλά δεν κατάφερε να να αφομοιώσει στο σύστημα της μίζας, της συνδιαλλαγής και του κομματισμού. Και κάθε χρόνο που περνά, δεκάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες καταφεύγουν στο εξωτερικό για να σπουδάσουν, πολλοί από τους οποίους μένουν εκεί, ανίκανοι πια να ελιχθούν στο διεφθαρμένο ελληνικό σύστημα. Για να ξεκινήσει μία πραγματική αλλαγή να λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα, η αφετηρία της θα πρέπει να βρίσκεται, όχι στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά στο Υπουργείο Παιδείας. Όταν όμως αυτό στελεχώνεται από άτομα όπως η κυρία Δραγώνα, που με την στάση της σε μια πλειάδα θεμάτων αποδεικνύει, ότι πνίγεται στην Ελλάδα, πώς μπορεί να έχει κανείς ελπίδες; Όταν η κυβέρνηση «αγωνιά» για τις πηγές ενεργείας, αλλά δεν φροντίζει για τις πηγές της ελληνικότητας ως «Ανανεώσιμες πηγές εισοδήματος», τι ελπίδα υπάρχει στον ορίζοντα;

Δημήτρης Παπαγεωργίου

Επιτροπή για την αποφυλάκιση του Δημήτρη

Τέσσερις μήνες μετά τη σύλληψή του στη διάρκεια των επεισοδίων στην οδό Πανόρμου και ενώ κάλυπτε τα τεκταινόμενα για λογαριασμό μιας ημερήσιας και μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Παπαγεωργίου παραμένει αναιτίως και αδίκως προφυλακισμένος. Και αυτό, αν και είναι γνωστός ο τόπος διαμονής του και εργασίας του και δεν δύναται να θεωρηθεί ύποπτος φυγής στο εξωτερικό.
Είναι φανερό πλέον ότι ο παρατεινόμενος εγκλεισμός του εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες της εξουσίας, σε μια εποχή μάλιστα που όλα γύρω μας αλλάζουν, τις περισσότερες φορές παρά τη θέλησή μας. Ο τρόπος σύλληψης του Δημήτρη Παπαγεωργίου, ο τραυματισμός του και τα όσα ακολούθησαν, αποτελούν τον προάγγελο εξαιρετικά δυσάρεστων καταστάσεων ανελευθερίας, που κανείς από εμάς δεν θα ήθελε να βιώσει.
Η επιβολή του μέτρου της στέρησης της ελευθερίας (βάσει αντικρουόμενων «μαρτυριών») σε ένα νέο άνθρωπο και δη δημοσιογράφο, ο οποίος θεωρείται εμπόδιο στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και μάλιστα την ώρα που ύποπτοι για την τέλεση πολύ σοβαρών εγκλημάτων που συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω αφήνονται ελεύθεροι (βλέπετε υπόθεση επίθεσης με βόμβα μολότοφ κατά ΑΤ στην Πλατεία Σαρόκο Κέρκυρας), αναδεικνύει τις προθέσεις του συστήματος και σε ποιους αυτό «κλείνει το μάτι». Παράλληλα, κλονίζει την εμπιστοσύνη πολλών εξ ημών στους θεσμούς.
Η όλη υπόθεση, της οποίας επίκειται η διεθνοποίηση, αποτελεί όνειδος για τη χώρα μας και θα την οδηγήσει σύντομα και για μια ακόμα φορά κατηγορούμενη ενώπιον των αρμοδίων διεθνών αρχών.
Οι υπογράφοντες, διατρανώνουμε την πρόθεσή μας να αγωνιστούμε ώστε να τερματιστεί η άδικη και συνεχιζόμενη κράτηση του Δημήτρη Παπαγεωργίου, που αποτελεί κόλαφο για τον πολιτικό και το νομικό μας πολιτισμό.

Δήλωσε και εσύ την συμμετοχή σου, υπέγραψε τώρα εδώ